Παρ’ όλο που το μάθημα της Ιστορίας της τέχνης είναι απελπιστικά βαρετό,εκείνη τη μέρα είχα τρομερή διάθεση να παρατηρώ επι ώρες έναν πίνακα του Rembrandt και να ακούω τον καθηγητή να μιλάει για αρχιτεκτονική δομή του έργου,χρωματικό πλούτο,πλαστική πληρότητα και άλλα τέτοια..

Πήγα μάλιστα αρκετά νωρίτερα στη σχολή για να πιάσω θέση και κουβέντα με το φίλο μου το Μάριο,ο οποίος μισεί ο,τιδήποτε έχει να κάνει με ζωγραφική!Επομένως,ερχόταν με τρομερή δυσθυμία στο μάθημα,την οποία κατάφερνε να μου μεταδίδει! Παρ’ολ’ αυτά, προσπαθούσα με κάποιον τρόπο να τον πείσω για την ομορφιά των τεχνών και ιδιαιτέρως της ζωγραφικής,αλλά κατέληγα να συμφωνώ μαζί του μετά τα δέκα πρώτα λεπτά του μαθήματος!

Εκείνη τη μέρα λοιπόν, για κακή μου τύχη,ήρθε κι έκατσε μπροστά μου το μοντέλο της σχολής!..Η ‘Ελλη είναι μια κοπέλα όμορφη και πολύ ψηλή,που κάνει τον αντρικό πληθυσμό της φιλοσοφικής(όσος υπάρχει)να παραληρεί..!Είναι όντως μοντέλο και μάλιστα αρκετά διάσημο! Την προβάλλουν πολύ κάτι μεσημεριανές εκπομπές που κάνουν τα γνωστά «ρεπορτάζ της πισίνας»..Σε αυτά,το μοντέλο φοράει το μαγιώ του ακροβάτη-έτσι λέω εγώ το μαγιώ που έχει μόνο σχοινιά και καθόλου ύφασμα-και ποζάρει με φιλαρέσκεια και νάζι στο φακό ,τσαλαβουτώντας στα νερά της πισίνας!

Επίσης την είχα δει και σε μια άλλη εκπομπή,όπου εκεί ,το είχε ρίξει στην κουλτούρα,όπως κάθε μοντέλο που σέβεται τον εαυτό του!..Εκεί λοιπόν,φόραγε πάλι το μαγιώ του ακροβάτη,συνδιασμένο όμως με ψηλοτάκουνες γόβες,ενώ έπαιζε βιολί! ..Όταν την είδα,έκανα μια αστραπιαία σκέψη!..Με φαντάστηκα στις εξετάσεις στο πιάνο να παίζω Μπαχ,να φοράω το ίδιο μαγιώ και τις γόβες και να κοιτάζω με πολλά υποσχόμενο βλέμμα τους εξεταστές!..Γρήγορα όμως έβγαλα αυτή τη σκέψη απ’ το μυαλό μου,γιατί μου φάνηκε εξαιρετικά γελοία!..Άσε που οι κριτές ήταν όλες γυναίκες κι ένας γκέι παππούς με το όνομα Βεντούζας..!

Δε θα είχα μεγάλο πρόβλημα που έκατσε μπροστά μου ,αν δεν επιβεβαίωνε τον κανόνα που θέλει τα μοντέλα να είναι χαζά κι αν δεν είχα τεράστιο κόμπλεξ με τις ωραίες γυναίκες! Ειλικρινά,δεν καταλαβαίνω τις ομόφυλές μου, που ισχυριζόμενες ότι τα έχουν καλά με τον εαυτό τους,παραδέχονται με άνεση το κάλλος μιας ωραίας γυναίκας! Εγώ είμαι πάντα αυτή που θα πεταχτεί και θα πει: «ναι,αλλά έχει στραβά δόντια!»

Για τη συγκεκριμμένη κοπέλα,δεν είχα κάτι αρνητικό να προσάψω όσον αφορά την εξωτερική της εμφάνιση,γιατί ήταν πραγματικά τέλεια!..Άσε που δεν ήθελα να φανώ τόσο ανασφαλής στον αντρικό πληθυσμό που καθόταν γύρω μου...Επομένως,έθιξα ένα άλλο χαρακτηριστικό της που ήταν τόσο πασιφανές σε όλους,όσο η ομορφιά της: την χαζομάρα της!!

Πραγματικά,ήταν τόσο χαζή,που η πλειοψηφία των φοιτητών είχαμε προσφερθεί να της χαρίσουμε λίγο απ’τον εγκέφαλό μας-κι ας έπρεπε να υποστούμε λοβοτομή-μπας και σώσουμε την κατάσταση!..Προσφερθήκαμε επίσης να κάνουμε έρανο,έτσι ώστε να μαζεύουμε χρήματα για να αγοράζει τα ρούχα της ολόκληρα κι όχι μισά!

Η ώρα πλησίαζε εννέα και ο καθηγητής μπαίνει στην αίθουσα!..Είναι ένας άντρας μεσήλικας,που εξωτερικά θυμίζει το ανθρωπάκι της Michellen,άλλα είναι πολύ οξυδερκής και με ιδιαίτερο χιούμορ,το οποίο μάλιστα χρησιμοποιούσε κατά τη διάρκεια του μαθήματος!

Για το μοντέλο,μια αφορμή για γέλια,ήταν ό,τι έπρεπε προκειμένου να φλερτάρει με το διπλανό της και προκειμένου να δείξει ότι είναι ένα κούλ άτομο..Αυτό που λέμε «το κορίτσι της διπλανής πόρτας»

Έτυχε εκείνο το πρωινό,ο κ.Παυλόπουλος , να έχει μεγάλη διάθεση για αστεία κι έτσι δεν άργησε να ξεστομίσει την πρώτη ατάκα!

‘Ολοι οι φοιτητές ανταποκριθήκαμε στο χιούμορ του γελώντας με τον γνώστο ακαδημαικό τρόπο: εγκάρδια αλλά συγκρατημένα!...Το δε μοντέλο γέλασε τόσο δυνατά, που αφενός υπερκάλυψε το γέλιο πενήντα φοιτητών,αφεταίρου τάραξε φανερά τον καθηγητή μας!

Ένα κύμα οργής αισθάνθηκα να διαπερνά το σώμα μου,καθώς το γέλιο αυτό,πέραν του ότι μου τρύπησε τ’ αυτιά,ενείχε και ψήγματα φλέρτ προς τον διπλανό,που ξέχασα ν’αναφέρω, μου άρεσε τρελά!!

Αφού πέρασε κάποιο χρονικό διάστημα,είχε έρθει η ώρα για την δεύτερη ατάκα του καθηγητή! Αυτή ήταν εξαιρετικά έξυπνη,οπότε δεν δικαιολογούνταν αυτό το σπαρακτικό γέλιο απ’ την πλευρά του μοντέλου,που ήμουν σίγουρη ότι αποκλείεται να την κατάλαβε..!

Αυτή τη φορά, το γέλιο της είχε τέτοιο κρεσέντο,που έκανε τον καθηγητή να αισθάνεται δολοφόνος,που με μια ατάκα του,μπορεί να σκοτώσει ανυποψίαστα θύματα!!

Εντωμεταξύ η αντιληπτικότητά της,ήταν σε τόσο χαμηλά επίπεδα,που δεν είχε καταλάβει,πως ο διπλανός της,όχι μόνο δεν την φλερτάρει,αλλά έχει αρχισει να εκνευρίζεται με την υστερία της..!

Παρ’ολ’αυτά,η αρνητικά προκείμενη διαθεσή μου για εκείνη,ολοένα αυξανόταν!Όμως δεν είχα το θάρρος να τη βρίσω σε ένα κατάμεστο αμφιθέατρο παρόντος του καθηγητή,αν και θα το θελα όσο τίποτ’άλλο στον κόσμο!..Έτσι,άρχισα να ζωγραφίζω μηχανικά στο τετράδιό μου,μπας και ξεχαστώ,κάνοντας παράλληλα ανάρμοστες κινήσεις με το σώμα μου,σαν άτομο με νεοπλασματικές ασθένειες!

Ο φίλος μου ο Μάριος,δεν μπορούσε παρά να γελάσει με τις αντιδράσεις μου,παράλληλα όμως προσπαθούσε να με ηρεμήσει!

Ο καθηγητής μας, φανερά ενοχλημένος με την ηχορύπανση του μοντέλου,αποφάσισε να μην ξανακάνει χιούμορ για την επόμενη μια ώρα!..Αυτό αποτελούσε προσωρινά τον ορισμό της νιρβάνας για μένα..!

Προς το τέλος του μαθήματος ο κ.Παυλόπουλος μας πρότεινε να παρευρεθούμε σ’ ένα σεμινάριο σχετικό με την τέχνη της γλυπτικής.Προκειμένου να βρούμε πληροφορίες για την ώρα,την ημερομηνία και τον τόπο που θα λάμβανε χώρα,μας παρέπεμψε σε μια συγκεκριμμένη σελίδα στο Internet.

Αμέσως η πλειοψηφία των φοιτητών,παραπονέθηκε πως η πρόσβαση στη σελίδα αυτή,ήταν αδυνατη,λόγω τεχνικών προβλημάτων...Γι’αρκετή ώρα προσπαθούσαμε να βρούμε άκρη μ’αυτό το ζήτημα και η κυρίαρχη φράση που άκουγες από το στόμα των φοιτητών ήταν: «κ.Παυλόπουλε,δεν μπορούμε να μπούμε στη σελίδα!»

‘Ωσπου ακούγεται μια ναζιάρικη και γεμάτη έπαρση φωνή να λέει: «εγώ μπήκα!» Το τελευταίο άλφα της λέξης ήταν επιτηδευμένα παρατεταμένο,σε αντίθεση με την παλάμη μου,η οποία εκτοξεύτηκε ακαριαία στο τέλεια χτενισμένο κεφάλι της, κανοντάς την να πεταχτεί μπροστά σα να είχε έντονο λόξυγγα!

Ο φίλος μου ο Μάριος,γέλασε μέχρι δακρύων με αυτή μου την κίνηση,ενώ ο διπλανός της,με κοίταξε με βλέμμα που μου έλεγε: «γιατί άργησες τόσο να τη χτυπήσεις;»

Εκείνη γύρισε και με κοίταξε με έντρομο βλέμμα και με έντονη διάθεση για τσακωμό! Η δικιά μου ματιά όμως,αποδείχτηκε πιο ισχυρή,κάθως φώναζε: «σκάσε, γιατί θα φας κι άλλη!»

Μετα απ’αυτό,μούλωξε και ξάπλωσε μπροστά στο έδρανο σαν παιδάκι του δημοτικού που του φώναξαν γιατί δεν έκανε την ορθογραφία!

Κατά τη διάρκεια του διαλείμματος κι ενώ ήμουν ακόμα συγχυσμένη σε κάποιο βαθμό,ο Μάριος θέλησε να πιάσει κουβέντα με το μοντέλο,θεωρώντας άδικο αυτό που της έκανα!

Ξεκίνησε λοιπόν τις φιλοφρονήσεις,λέγοντάς της: «Σε είδα στην τηλεόραση!» «Α ναι;»-απαντούσε αυτή. «Σε είδα και στην εφημερίδα!» «Α ναι;» απαντούσε στον ίδιο τόνο,σαν κολλημένη βελόνα σε πικάπ!

Τότε μου ήρθε στο μυαλό,εκείνο το βιντεάκι που την είδα να παίζει βιολί και τη ρώτησα με εμφανή ειρωνία στον τόνο της φωνής μου: «Παίζεις όντως βιολί;» «Καλέ όχι,προς Θεού!»,μου απαντάει με αθωότητα στο βλέμμα ,αφού προφανώς δεν είχε καταλάβει ότι τη δούλευα!.... «Ξέρεις», μου λέει, «έχω αρχίσει να πεινάω κι εσένα σε βλέπω πολύ συχνά με φαγητό στο χέρι..μήπως έχεις φέρει και σήμερα τίποτα μαζί σου;»

Θα μπορούσα να τη θεωρήσω τρέλη μπηχτή για τα κιλά μου αυτή,αν όντως δεν ήμουν συνεχώς με κριτσίνια και μπισκότα στο χέρι κι αν εκείνη δεν με κοιτούσε με εκείνο το βλέμμα μεταμέλειας,λες και παραδεχόταν οτί είχε υπαρξει φοβερά εκνευριστική και μου ζητούσε συγγνώμη..

Παρ’ολ’αυτά,εγώ συνέχισα στον ίδιο τόνο,λέγοντάς της: «Αν έχει πολλή σοκολάτα θα το φας;» «Ναι καλέ!» μου απαντάει αφήνοντας αιχμές τύπου: «Μπορεί να είμαι μοντέλο,αλλά τρώω τα πάντα και πολύ!Είναι θέμα μεταβολισμού!» Ενώ εγώ είμαι υπερβολική,που μια σοκολάτα παραπάνω,ισοδυναμεί με ενα κιλό και που αποφεύγω κάποιους γευστικούς πειρασμούς σαν το διάολο το λιβάνι!

Τέλος πάντων,μπισκότα δεν είχα να της δώσω και για κάποιο λόγο αισθάνθηκα άσχημα που δεν μπόρεσα να την ικανοποιήσω!

Όταν γύρισα στο σπίτι και ηρέμησα,ένιωσα τύψεις γι’αυτό που είχα κάνει..! Πρώτον γιατί είμαι κατά της βίας και δεύτερον γιατί παρ΄όλο που το μοντέλο φορούσε το προσωπείο της «σπαστικιάς γκόμενας»,το βαθύτερο βλέμμα της έλεγε: «Δε φταίω εγώ που αντιδρώ έτσι,αλλά αυτός είναι ο τρόπος που με έμαθαν να λειτουργώ!»

ΤΕΛΟΣ